Koďż˝ciďż˝ pod wezwaniem ďż˝w. Stanisďż˝awa i ďż˝w. Wacďż˝awa w ďż˝widnicy

Brama Oblubienicy. Ten gotycki portal posiada bogate przedstawienia figuralne. Widzimy tu św. Jana Chrzciciela, św. Piotra, matkę przytulająca swe dziecko oraz dwie uśmiechnięte twarze. Na szczególną uwagę zasługują dwie sceny rodzajowe umieszczone jako wsporniki górnej części portalu. Po prawej stronie wyrzeźbiono biblijną postać Dalilę obcinającą włosy Samsonowi, aby pozbawić go siły. Po lewej zaś greckiego filozofa Arystotelesa niosącego Filis na plecach. Filis należała do świty króla Filipa Macedońskiego, na którego dworze przebywał Arystoteles jako nauczyciel królewskiego syna (późniejszego Aleksandra Wielkiego). Arystoteles zapałał miłością do pięknej służki. Ta dawała mu pewne nadzieje, pod warunkiem, że pozwoli jej usiąść na swych plecach. Arystoteles spełnił jej zachciankę i wówczas usłyszał z jej ust: Jak łatwo ze starego mędrca zrobić osła. Obserwujący to stojący obok dworzanie zanosili się ze śmiechu. Te gotyckie przedstawienia miały ostrzegać przyszłych mężów przed kobiecą przewrotnością.

Dalsze epitafia po północnej stronie kościoła przedstawiają: nagrobek Kathariny Maiwirt (585 r.), epitafium bezimienne z reliefem zmartwychwstania Chrystusa i nagrobek pastora zmarłego w 1603 r. Epitafia po stronie południowej kościoła są niedostępne dla zwiedzających.

Idąc dalej w kierunku prezbiterium kościoła, napotykamy po lewej stronie na placu Jana Pawła II, na dwa neogotyckie domy. Jeden z nich to tzw. Dom św. Jerzego, wybudowany w 1891 r. jako szpital sióstr elżbietanek. Pomieszczenia tego obiektu wkrótce jednak okazały się niewystarczające, więc wybudowano nowy szpital (1928 r.) przy ul. Westerplatte.

Dawne kolegium jezuickie. Przy kościele znajduje się kolegium zbudowane w 1667 r. W 1800 r. król pruski przekazał jego większą część na potrzeby domu poprawczego. Został on otwarty w 1802 r. Znalazło tam schronienie 400 podopiecznych. Podział kolegium na część kościelną (służy obecnie jako dom parafialny) i świecką przetrwał do dnia dzisiejszego. Kolegium wybudowano na planie litery T. Posiada elewację barokową, która podzielona jest parami pilastrów toskańskich i ma przyziemia boniowane. Okna dolnej kondygnacji mają naczółki, w które wmontowano kule kamienne. Skrzydło północne zwieńczone barokowym tympanonem z wolutami i wazonami po bokach. W kolegium znajduje się obraz olejny przedstawiający wielki pożar Świdnicy. Wybuchł on 12 września 1716 r. o godzinie wpół do drugiej popołudniu w gościńcu "Pod Czarnym Krukiem", który stał przed bramą Strzegomską. W następstwie straszliwego wiatru i ognia w ciągu czterech godzin spłonęło 165 domów. Wedle umieszczonej na obrazie inskrypcji pastwą ognia padły: południowa część ul. Grodzkiej, wschodnia strona ul. Zamkowej, północna część ul. Kotlarskiej (z arsenałem miejskim i magazynem prowiantu), zachodnia i południowa strona rynku, ratusz (cudem uratowano znajdujące się tu archiwum miejskie) wraz z wieżą, dom kupiecki i szmatruz, południowa strona ul. Pułaskiego, jatki, cała ul. Długa, ul. Daleka i Klasztorna, ul. Spółdzielcza za szkołą jezuicką, ul. Trybunalska i część ul. Różanej. Spłonęło wówczas wiele wspaniałych domów patrycjatu i szlachty, m.in. Pałac Oppersdorfów. Spaliły się też słynne w owym czasie prywatne biblioteki, jak zbiory Schobera, Ebersbacha i Milicha.