Koďż˝ciďż˝ pod wezwaniem ďż˝w. Stanisďż˝awa i ďż˝w. Wacďż˝awa w ďż˝widnicy

Za opisaną kaplicą Chór Bractwa Maryjnego, zwany też Chórem Mieszczan (zbudowany ok. 1468 r. nad kaplicą św. Tomasza, dawną zakrystią). Podwójne schody prowadzące na chór znajdują się wewnątrz czteroprzęsłowej arkady, której górne zakończenie utworzone jest przez balustradę empory. Poręcze, balustrada i sklepienie są wykonane w formach późnogotyckich. Po bokach umieszczono w dwudziestym wieku figurki dwóch biskupów. Bezcennym zabytkiem tu się znajdującym jest gotycki ołtarz Maryjny ufundowany przez proboszcza Stanisława Bernwaldta w 1492 r., w formie pentaptyku, wzorowany na ołtarzu Wita Stwosza w kościele Mariackim w Krakowie.

Przedstawia on Zaśnięcie Najświętszej Maryji Panny. Klęcząca Maryja trzyma w ręku gromnicę, podtrzymuje ją św. Jan. Obok w szatach biskupich św. Piotr z naczyniem na wodę święconą, na nim data 1492. Ponadto widzimy św. Bartłomieja z otwartą księgą oraz pozostałych apostołów. Ponad tą grupą Bóg Ojciec w otoczeniu dwóch aniołów, przyjmujący duszę Maryji w swe ramiona. Skraj jej szaty pokryty jest łacińskimi inskrypcjami. Na skrzydłach ołtarzowych widzimy zwiastowanie Maryji, urodziny Chrystusa, ofiarowanie w świątyni, pokłon trzech króli, Chrystus na górze Oliwnej, pojmanie Chrystusa, biczowanie, cierniem ukoronowanie, ecce homo (oto człowiek), Chrystus dźwigający krzyż, ukrzyżowanie, zdjęcie z krzyża, zmartwychwstanie i wniebowstąpienie Chrystusa. Zewnętrzne skrzydła ukazują szesnastu ustawionych naprzeciw siebie świętych, m.in.: Liboriusza i Erazma, Sebastiana i Rocha, Machariusza i Jodokusa, Antoniego Pustelnika i Onufrego. W predelli ołtarza znajdują się rzeźby: św. Jadwigi Śląskiej, św. Elżbiety Węgierskiej i św. Heleny.

Na przeciwległej ścianie do ołtarza zawieszono barokowy obraz przedstawiający księcia świdnickiego Bolka II Małego, uważanego tradycyjnie za fundatora świątyni. Ozdobne późnogotyckie wejście na chór jest uważane za jedno z najpiękniejszych dzieł tego okresu na Śląsku. Podczas remontu kościoła na przełomie XIX i XX w. odnaleziono na ścianie kaplicy, poniżej gurtu sklepieniowego, gotyckie malowidła przedstawiające św. Annę Samotrzecią - postać w czepcu i czerwonym płaszczu siedzącą na tronie. Otaczają ją aniołowie. Nad nią znajduje się relief przedstawiający zwiastowanie Maryji. Na przeciwko Mater amabilis, czyli ta która jest godna miłości. A nad tym zaś anioł z chustą św. Weroniki.

Jako ostatnia, w nawie południowej, znajduje się zakrystia. Jest to dawna kaplica ufundowana w 1342r. przez patrycjusza Konrada Sachenkircha, przebudowana na przełomie XVII i XVIII w. Nad wejściem do niej obraz św. Jana Franciszka Regisa, ufundowany w podzięce za jego orędownictwo w ocaleniu kościoła i kolegium jezuickiego przed pożarem w 1716 r. Przed zakrystią znajduje się płyta nagrobna proboszcza Hugo Simona zmarłego 22.07.1897 r. we Wiedniu. Pełnił on 32 lata posługę kapłańską w Świdnicy. Hugo Simon urodził się 27.06.1828 r. w Berlinie. Był kapelanem wojskowym i podczas wojny prusko - austriacko - duńskiej w 1864 r. wyróżnił się wielką odwagą. Jako pierwszy z krzyżem w ręku wszedł na duńskie umocnienia pod Dppel. Za swój czyn uzyskał Order Orła Czerwonego z mieczami i Krzyż Zasługi "Piis meritis".

Nawę zamyka od wschodu kaplica św. Franciszka Ksawerego, obecnie zwana kaplicą Serca Jezusowego. Na jej ścianach znajduje się płaskorzeźba i obrazy przestawiające sceny z życia św. Franciszka Ksawerego, m.in.: krajobrazy z Dalekiego Wschodu i samotną śmierć świętego. Hugo Simon likwidując istniejące wcześniej dwa ołtarze poświęcone św. Franciszkowi Ksaweremu i Najświętszemu Sakramentowi stworzył z obu ołtarz Serca Jezusowego. W antependium tego ołtarza widzimy św. Jana Chrzciciela z owieczką, konchy do nabierania wody ze źródła i winogrona. Ponad ołtarzem wyrzeźbiona w drewnie ostatnia wieczerza, otoczona kłosami i winnym gronem, które przypominają wino i chleb. Dwa anioły trzymają wstęgę z inskrypcją o treści:

"O Serce Jezusa, kocham Cię jak Ty mnie wcześniej ukochałeś".

Powyżej Serce Jezusowe w otoczeniu promieni. Widzimy też litery IHS - odnoszą się do imienia Jezus, jak i jezuitów. Przy kaplicy, z lewej strony, ołtarz Św. Krzyża z licznymi reliefami z drewna. Na antepedium miedziany wąż podniesiony na krzyżu i scena opłakiwania Chrystusa. Nad mensą chusta św. Weroniki niesiona przez anioły, powyżej scena Ukrzyżowania. Wyżej aniołowie. W małych polach dookoła ołtarza znajdują się pozłocone reliefy odnoszące się do cierpienia Chrystusa i 30 judaszowych srebrników.

Ołtarz Główny jest podniesiony ze względu na znajdującą się pod nim kryptę. To dzieło Johanna Riedla, ukończone w 1694 r., jest wzorowane na barokowym ołtarzu w kościele Val - de - Grace w Paryżu. Ustawione tutaj rzeźby przedstawiają, w kolejności od południowej strony: św. Floriana, św. Franciszka Ksawerego, św. Wacława, św. Stanisława, św. Ignacego Loyolę i św. Jerzego. Nad ołtarzem króluje Najświętsza Maria Panna Królowa Wszechświata, Bóg Ojciec i Duch Święty. Siedem kolumn nawiązuje do biblijnej Księgi Przysłów:

"Mądrość wybudowała sobie dom i wzniosła siedem kolumn"

Na ścianie z prawej strony prezbiterium zawieszono olbrzymi obraz przedstawiający zamordowanie św. Wacława, dzieło słynnego śląskiego malarza barokowego Michała Willmanna z 1668 r. Naprzeciw niego jest obraz ukazujący śmierć św. Stanisława Szczepanowskiego. Oba przedstawiają patronów kościoła. Po prawej i lewej stronie ołtarza, wmontowane w ścianę, płyty z łacińskimi inskrypcjami odnoszące się do historii kościoła i zakonu jezuitów.

Kolejny ołtarz (z 1696 r.) poświęcono Niepokalanemu Poczęciu Najświętszej Maryji Panny. Antepedium pokazuje Arkę Przymierza. Powyżej relief z Esterą wstawiającą się za Żydami przed królem perskim. Główny relief ołtarza to motyw Niepokalanego Poczęcia - Maryja zgniatająca głowę węża, nad nią Duch Święty. Ponad ołtarzem anioł ze złotym sercem. Ołtarz otoczony jest małymi reliefami, nawiązującymi do postaci Maryji. Widzimy m.in. symbole występujące w litanii loretańskiej.