Na ¶cianach nawy ¶rodkowej wisi sze¶æ wielkich prostok±tnych
obrazów, podchodz±cych z pocz. XVIII w., ze scenami z ¿ycia
patronów ko¶cio³a: ¶w. Stanis³awa i ¶w. Wac³awa. Po lewej stronie
¶w. Stanis³aw rozdziela swój maj±tek biednym - obraz ozdobiony herbem
rodziny von Schaffgotsch, ¶w. Stanis³aw ekskomunikuje króla Boles³awa
¦mia³ego - obraz ufundowany przez kolegium Towarzystwa Jezusowego
w ¦widnicy, ¶w. Stanis³aw wskrzesza zmar³ego, który za niego sk³ada
¶wiadectwo przed s±dem - obraz ozdobiony herbem opata krzeszowskiego.
Po prawej stronie: nieprzyjaciel ¶w. Wac³awa rzuca mu siê ze skruch±
do nóg - podarunek hrabiów von Nimptsch, ¶w. Wac³aw godzi dwie zwa¶nione
strony - dzie³o podarowane przez hrabiego von Nostitz, ¶w. Wac³aw
zostaje przez cesarza uhonorowany znakiem godno¶ci królewskiej -
obraz ozdobiony czteropolowym herbem ¦widnicy (podarowany przez
radê miejsk±). Mniejsze, owalne, przedstawiaj± od strony o³tarza:
Zbawiciela i Maryjê, poza tym ¶wiêtych z zakonu jezuitów: ¶w. Alojzego,
¶w. Stanis³awa Kostkê, ¶w. Jana Berchmansa, ¶w. Jana Franciszka
Regisa, ¶w. Franciszka Borgiê, ¶w. Franciszka Ksawerego i ¶w.
Ignacego Loyolê.
Na konsolach przy filarach nawy g³ównej stoj± pos±gi (dzie³a
Georga Leonharda Webera z lat
1709 - 1710) przedstawiaj±ce patronów dawniej istniej±cych ko¶ció³ków
przybramnych. Byli oni wraz z Naj¶wiêtsz± Mari± Pann±, ¶w. Wac³awem
i ¶w. Stanis³awem uznawani za patronów miasta. Po lewej stronie
od wej¶cia w kierunku g³ównego o³tarza: ¶w. Barbara, ¶w. Marcin,
¶w. Wolfgang i ¶w. Piotr, po prawej: ¶w. Ma³gorzata, ¶w. Wawrzyniec,
¶w. Jan Chrzciciel, ¶w. Miko³aj i ¶w. Pawe³. Pocz±tkowo rajcy miejscy
wyra¿ali gotowo¶æ ufundowania tych rze¼b, zrezygnowali jednak z
tego pomys³u, gdy dowiedzieli siê, ¿e ka¿da z nich bêdzie kosztowaæ
nie mniej ni¿ 50 florenów. Przy swoim zamiarze pozosta³ jedynie
ówczesny burmistrz Neumann, który ze wzglêdu na to, ¿e obj±³ swój
urz±d w dzieñ ¶w. Marcina, ufundowa³ figurê przedstawiaj±c± tego
¶wiêtego.
¦wiêty Marcin ¿y³ w IV w., by³ biskupem Tours. Uznawany jest za
aposto³a Galii. Wedle legendy ujrzawszy nagiego ¿ebraka u bram miasta
rozci±³ mieczem swój p³aszcz na pó³ i odda³ po³owê nakrycia biedakowiNastêpnej
nocy ukaza³ mu siê we ¶nie Chrystus nakryty ow± po³ow± p³aszcza,
sta³o siê to powodem nawrócenia Marcina.
Po¶rodku nawy g³ównej znajduje siê barokowa ambona, dzie³o Johanna
Riedla z 1698 r.
Nad wej¶ciem do ambony znajdujemy ulubione has³o jezuickie AMDG,
co znaczy: ku wiêkszej chwale Bo¿ej.
Trzy pola w formie rombów przy podej¶ciu do ambony ukazuj± w reliefach
boskie cnoty: postaæ kobieca z krzy¿em i kielichem oznacza - Wiarê,
druga z kotwic± - Nadziejê, trzecia otoczona dzieæmi - Mi³o¶æ.
W niszach balustrady ambony znajduj± siê przedstawienia czterech
ewangelistów z ich symbolami. Na filarze umieszczony drewniany relief
Chrystusa pouczaj±cego. Na baldachimie ambony odnajdujemy czterech
wielkich ojców Ko¶cio³a: papie¿a Grzegorza z go³êbiem, biskupa Augustyna
z ch³opcem, biskupa Ambro¿ego z lwem i pustelnika Hieronima z trupi±
czaszk±. W trzech niszach powy¿ej, znajduj± siê figury: Bo¿ej mocy,
Bo¿ego s³owa i Bo¿ej m±dro¶ci. Po oby stronach filaru, który d¼wiga
ambonê, stoj± figury ¶w. Paw³a i ¶w. Piotra. Ambonê zwieñczaj± figury
anio³ów zwo³uj±cych g³osem tr±b na S±d Ostateczny.
Na ¶cianach zewnêtrznych ¶wi±tyni zachowa³y siê liczne epitafia.
Id±c wzd³u¿ ¶ciany pó³nocnej ko¶cio³a w kierunku wschodnim napotykamy
na pierwsze z nich. To renesansowe epitafium przedstawia Ukrzy¿owanego
Chrystusa, poni¿ej za¶ klêcz± cz³onkowie rodziny zmar³ych. Na wspólnym
epitafium Mathiasa Tschindera ( 1521 r.) i jego ¿ony Anny z domu
Freund ( 1534 r.) oraz Sebastiana Tschindera ( 1565 r.) i jego ¿ony
Anny z domu Becken ( 1564 r.) znajduje siê inskrypcja:
"W roku 1521 odszed³ w Bogu czcigodny Mathias
Tschinder, mieszczanin i rajca miasta ¦widnicy, a w roku 1534 Anna
Freundin jego ma³¿onka, a nastêpnie w 1565 r. Sebastianus Tschinder
i w 1564 r. Anna Becken, jego ¿ona. Niech Bóg bêdzie im ³askawy".
Nastêpny nagrobek nale¿y do rajcy miejskiego Gregora Freunda, który
a¿ do ¶mierci cierpia³ na podagrê. Bardzo podobny pod wzglêdem formy
do epitafium rodziny Tschinder jest nagrobek Stenzla Freunda ( 1541
r.) i jego ¿ony Barbary ( 1531 r.). Czytamy tu:
"Czcigodny Stenzel Freund, zmar³ w roku 1541,
18 lipca, niechaj Bóg bêdzie mu ³askawy. W roku 1531, 24 grudnia
zmar³a czcigodna pani Barbara, ¿ona Stenzla Freunda"
Dalej epitafium rodzeñstwa Jakoba i Sybilli Horstów (1571 r.).
|